رويدادهاى چند روز اخير بهترين شاخص براى تشخيص روندهاى واقعى سياسى جامعه ايران است. تسليم جبونانه موسوى و کروبى و خاتمى و رفسنجانى به خامنه اى و برسميت شناسى دولت قاتل و متجاوز احمدى نژاد که نام آنرا "سياست اعتدال" گذاشته بودند٬ همانطور که ما تصريح کرديم سياستى براى تعرض به مخالفين حکومت و قربانى گرفتن از آنان بود. اعدام محمد رضا علی زمانی و آرش رحمانی که طى يک پرونده سازى شنيع اجرا شد٬ ليست طولانى احکام اعدام در تهران و شهرستانها٬ سياستى براى انتقام از تظاهرات ضد عاشورا و مخالفين کل نظام بود. معنى اين سياست آتش بس در بالا و تند کردن دور ارابه اعدام در پائين بود. هدف اين سياست ترساندن مردم و ترميم شکافهاى رو به تعميق در بالا براى بقاى حکومت شکنجه و تجاوز و اعدام بود.
اما اعدام محمد رضا علی زمانی و آرش رحمانی با موجى از بى آبروئى بيشتر براى جمهورى اسلامى در دنيا و تعميق نفرت از اين جنايتکاران بود. قاتلينى که ميخواهند در قرن بيست و يکم مانند دوره "حضرت على" شان در يک لحظه سر هفتاد تن را از سر جدا کنند! اين دايناسورهاى اسلامى تنها با خون ريختن ميتوانند حکومت کنند و کسانى که زير پرچم "اصلاحات و قانون اساسى" ميخواهند اين دستهاى خونين را بشويند شرکاى همين جنايات اند.
اما چه شد؟ آيا اعدامهاى جديد توانست به روحيه درهم شکسته نيروى سرکوب که در خيابانها زمينگير شد را کمکى بکند؟ آيا توانستند مردم را بترسانند؟ مردم آزاديخواه تهران همراه با خانواده هاى زندانيان سياسى با تظاهرات وسيع در مقابل زندان اوين در عصر روزهاى شنبه و يکشنبه پاسخ حکومت را دادند. عصر روز شنبه بيش از ٢٠٠٠ نفر و عصر روز يکشنبه قريب ١٠٠٠ نفر در مقابل زندان اوين ساعتها اجتماع و تظاهرات داشتند و صريحا خواهان آزادی بی قید و شرط و فوری زندانیان سیاسی٬ پایان دادن به بيدادگاههاى نمایشی و سراپا توطئه و دروغ٬ پايان دادن به صدور احکام اعدام و لغو احکام صادره شدند. در اجتماعات که بيش از شش ساعت ادامه داشت٬ رژيم اسلامى ناچار شد ۶٣ زندانى را آزاد کند. زندانيان با روحيه بالا ميان جمعيت آمدند و با استقبال پرشور بستگان و مردم روبرو شدند. صحنه هاى ديروز و امروز مقابل زندان اوين يادآور روزهائى بود که زندانيان سياسى در سال ۵٧ از زندانهاى رژيم سلطنتى آزاد ميشدند. تظاهرات در مقابل زندان اوين براى آزادى فورى زندانيان سياسى٬ روشن ترين و سياسى ترين پاسخ به سياست حکومت اعدام است.
کارگران٬ زنان٬ جوانان آزاديخواه!
اجتماعات در مقابل زندانها در تهران و سراسر ايران را بايد گسترش داد. بايد زندانيان سياسى را از چنگ حکومت اعدام درآورد. شعار و مطالبه "آزادى بيقيد و شرط و فورى زندانيان سياسى" که در اين دو روز قويا بلند بود و توانست هر روز با آزادى تعدادى از زندانيان با دست پر برگردد٬ بايد به شعار اجتماعات توده اى مقابل زندانها در سراسر ايران بدل شود. شعار "آزادى فورى و بيقيد و شرط کليه زندانيان سياسى"٬ برخلاف شعارهاى تفرقه افکنانه و ارتجاعى که هويت ملى و محلى براى زندانى سياسى ميتراشد٬ شعارى متحد کننده و پيشرو است. ما نه فقط بايد فرزندانمان را از چنگ شان درآوريم بلکه در صورت هر نوع مقاومت در برابر اراده ما بايد با قدرت درب زندانها را شکست و راسا زندانيان سياسى را آزاد کرد. اگر جمهورى اسلامى و ماشين جنايتش را متوقف نکنيم اين حکومت قربانيان بيشترى از ما ميگيرد. بايد با قدرت اين ماشين خون و جنايت را مهار کرد و درهم کوبيد و منحل اعلام کرد!
حزب اتحاد کمونيسم کارگرى خانواده هاى زندانيان سياسى و مردم آزاديخواه و انقلابى ايران را به اجتماع در مقابل زندانها براى آزادى بيقيد و شرط کليه زندانيان سياسى دعوت ميکند. حزب به اجتماع کنندگان در مقابل زندان اوين درود ميفرستد و در شور و شادى آزادى تعدادى از زندانيان سياسى سهيم است. الگوى تهران بايد گسترش يابد و همه جاى ايران دنبال شود. محمد رضا علی زمانی و آرش رحمانی در ليست طولانى قربانيان اين حکومت جنايتکار قرار گرفتند٬ اما بزودى پرونده آنها همراه با پروندهاى سه دهه جنايت عليه مردم در دادگاههاى علنى و عادلانه و منتخب مردم ورق خواهد خورد.
